-
Sarıyer’deki hayallerimize ne oldu?
Bize o zaman aşırı makul görünen bir sürü sebeple ilk evimiz için Sarıyer’de karar kılmıştık. 2019’un sonbaharında çok ev gezdik, Büyükdere istiyorduk ama hep bir şanssızlık çıkıyordu, bulamıyorduk. Sonra hiç düşünmediğimiz ters bir köşeden bir ev çıktı, biz o tarafı istemiyoruz ama bir bakalım dedik. İlk defa bir eve ilk görüşte ısındık, akşamına gaza geldik ve ertesi gün ailelerimizin tüm itirazlarına rağmen evi tuttuk. Benim yurtdışı başvurularımı arttırdığım bir dönemde hızlıca evlenmiştik ve durumumuz netleşene kadar idare edebileceğimiz bir ev vardı. Dolayısıyla çeyizli, gelenek görenekli evlenmemiştik ve hiç eşyamız yoktu. Sıfırdan eşyalar, mobilyalar, mutfak malzemeleri, perdesiydi, boyasıydı derken kendimizi bambaşka bir dünyada bulduk yeni evle birlikte. Yeni projem sebebiyle en…
-
arkadaş göçü
Geçenlerde bir arkadaşımız görece yakın oturduğumuz için akşam üzeri bize geldi, kısa bir kahve molası için. Yasaklar başlamadan dönmeyi planlıyordu ama sanki yüz yıldır yapmıyormuşçasına unuttuğumuz bir şey yaptık ve bizde kalması için ısrar ettik. Sohbet çok güzeldi, belli ki Erdi için de benim için de evde birbirimizden başkasını görmek ve duymak çok tatlıydı ve bu bitmemeliydi. Zaten cumaydı. Tamam cuma akşamının herhangi bir akşamdan farkı yok artık ama o anda ısrar etmek bile bence bize, kalsam mı kalmasam mı tereddütü de arkadaşımıza iyi gelmişti. Özlenen şeylerin tırtlığı artıyor gibi düşünebiliriz ama yok başka bir şey daha var benden içeri. Erdi de ben de en yakın arkadaşlarımızı yurtdışına göndermişiz, tanıştığımız…
-
anneannem
Bol sitemiyle güzel kalplerimizi hep yoran anneannem hastanede yalnız geçirmek zorunda kaldığı günlerden sonra alzheimer oldu. Kızları ve gelinleri bir alışverişlik sürede yalnız bıraktığında bile onlara küsen anneannem 10 günlük yalnızlık sonunda her şeye küstü. Ailemizin en büyük kadınındaki alzheimer tanısı, bilinen ve bilinmeyen tüm yönleriyle 7’den 70’e domino etkisi yarattı. Annem ve teyzemlerle birlikte kafası fazlasıyla karışık annelerine bakmanın fiziksel yorgunluğunu yaşamadığım için çoğunlukla anneannemin ne hissettiğini, en büyük bakımı veren teyzemin ne kadar yorulduğunu ve bu hastalığın bilimsel boyutunu düşünmekle geçiyor günler benim cephemde. Son tatilimde plajda mutlu mutlu takılırken şu harika çeviriye denk gelmiştim ve başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü. Çevremde annesi veya büyükannelerinden biri bu hastalığa…
-
ne alaka?
Biraz karıştı ortalık benim için. Ortalık dediğim de zihnim. Hiç böyle olmazdı hay allah durumu yok ama bu sefer biraz fazla karıştı. Neden buradayım, neden yazıyorum, çiziyorum ve bunları görünür kılıyorum bunu belirtmek istedim, ya da belirtmem gerekir diye düşündüm. 24 Ocak 2020’de sevgili sevgilim doğumgünü hediyesi olarak bana şövale, tuval, yağlı boya ve benzeri resim malzemeleri almıştı. Ara ara keşke resim yapmaya dönebilsem muhabbeti yapıyordum ona, anlamlı bir 30 yaşa giriş kiti düşünmüş bana. İlk evimize de taşınalı 2 ay olmuştu ve hem ailemizden hem arkadaşlarımızdan gelen tüm itirazlara rağmen biz artık Sarıyer’deydik. Bu öncelikle Feriköy ve Beşiktaş’taki ailelerimizden uzakta kendi başımızın çaresine bakma hamlesiydi, farkındaydık ve bunu istiyorduk.…