Her geçen gün daha öfkeli bir kadına dönüşüyorum. Sözlük anlamlarını öğrendiğim ortaokul yıllarından beri kendimi feminist ve anarşist olarak tanımlarım (o yaşlarda gerek ve yeter koşul buydu). Şuradaki yazımda kendi feminist evrimimden söz etmiştim, pek çok feminist kadın gibi ben de değiştim ve defalarca kere dönüştüm. Her geçen gün daha öfkeli bir feministe dönüşüyorum, yalnız olmadığımı da biliyorum. Kadın hareketinin kazanımlarına açıkça savaş açmış, erkek şiddetinin sırtını cezasızlık politikalarıya sıvazlayan, gerici ve halk düşmanı bir iktidarın pençesinde kıvranırken öfkemiz ve doğal olarak mücadelenin önemi artıyor. Bugün çok fazla cephede aynı anda verilen bir mücadelenin adı kadın hareketi. Dünyanın her yerinde kesişimsel bir politik mücadele örüyor feministler. Fatmagül Berktay hocamız kesişimsellik…

Feminizmin iyileştirdiği kadınlardanım. İyileşmeyle neyi kastettiğimi izah etmek için de önce kötü hali tanımlamak isterim. O hal ilkokulda başlıyor kız çocukları için, ergenliğin ilk fiziksel yüklemeleriyle birlikte bünyeye giriş yapıyor. O günden bugüne süren, kesintiye uğramayan, değişen, dönüşen ve dönüştüren var olma mücadelesi iyileştiriyor, benim varlığım o mücadele, o mücadele feminizm. Ortaokulda otobüste yaşadığım ilk fiziksel tacizde montumu suçlamıştım. Çocuk montlarından sonra kadınsı bir tarzı olan ilk montumdu, hepimizde vardı ve çok seviyordum. Ama onun yüzünden başıma gelmişti bu olay; bu pis adamlara karşı dikkatli olmalıydım bundan sonra. Aynı yıllarda, her gün önünden geçtiğim bankanın güvenlik görevlisi aynı saatte kapıya çıkıyor ve ben önünden geçerken garip sesler çıkarıyordu, köşeyi dönene…

Anneannemin birbirine karışmış anılarını dinlerken, gerçekleri ayırt etmek zor oluyor bazen. Çok eski zamana ait olanları çocukluğumdan beri dinliyorsam eğer, gerçekliğinden şüphe duymuyorum ve bazılarından çok uzun zamandır çok rahatsız oluyorum. Bir gün bir komşuları, yaşlı bir erkek olduğunu biliyoruz, anneanneme gelip “Helal olsun valla size, sizin kız her gün okuldan eve, evden okula kaldırımını bile değiştirmiyor.” demiş. Anneannem de gurur duymuş, işte o an rahatlamıştım diye bitirir bu anıyı hep. Anneannemin Feriköy’den Nişantaşı’na ortaokul ve lise yılları boyunca kaldırımını değiştirmeden yürüyen kızı benim annem. Önce izin alamayan sonra başka çok sevilen bir erkeğin babasını ikna etmesiyle okula gidebilen annem.  Üç kız ve üç erkek kardeş annemler. Annem içlerinde en…